Tijdens een bijeenkomst in Nijmegen, ontmoette ik 3 jonge vrouwen, midden-twintigers. De een had last van spanningshoofdpijnen, een ander dacht dat ze hard op weg was naar een burnout en de derde ging al naar een psycholoog. Er speelden meerdere factoren een rol, maar de hoofdrol speelde het werk. Heftig, vond ik dat, zelfs als coach. Net klaar met je studie. Hoe kun je al zo vroeg zoveel werkstress ervaren?
Na doorvragen bleek dat deze jonge vrouwen met elkaar gemeen hadden dat ze hoge eisen aan zichzelf stelden. De een was een perfectioniste, wat haar nu in haar werk al opbrak. Een tweede combineerde haar studie met een baan, want “Je kunt niet vroeg genoeg praktijkervaring opdoen”. De derde had een baan waar ze helemaal haar ei in kwijt kon, maar waarin ze niet dacht lang te kunnen blijven omdat het niet aansloot op – en dus zonde was van – haar afgeronde studie. In plaats van te genieten van wat ze nu had, dwong ze zich zichzelf steeds om verder te blijven zoeken. Ze zei: “Mijn moeder roept: nu kan het nog, carriere maken, straks zijn er kinderen. Aangezien ik geen oude moeder wil zijn, moet ik het dus nú doen.” Moeder heeft het vast gelezen in een blad. De media staan vol met onoverkomelijke beren op de weg: van overvolle creches, te weinig steun van overheid en werkgevers, van glazen plafonds tot achterstand van vrouwen op mannen. En met deze hobbels, nog een weetje: gedeeltelijk onderbreken tijdens de opbouw is niet goed voor je carriere. Dus als je nog op wereldreis of kinderen wilt … Tja, daar krijg je vanzelf haast van. Een beetje streber, perfectioniste of onzekere vrouw kan zich laten opjagen door allerlei meningen. Je moét namelijk je opleiding te gelde maken. Je bent het aan jezelf en aan de maatschappij verplicht. Maar ook je eigen omgeving kan onbewust invloed hebben. Word je omringd door succesvolle mensen, dan kan het moeilijk zijn om zelf even gas terug te nemen. Succes is aantrekkelijk. Elk blad, elke krant staat vol met rolmodellen. Inspirerend zijn de verhalen van de ‘Zakenvrouwen van het jaar’ en van vaak bekende onderneemsters, van topatleten, super-moslima’s en powervrouwen. Inspirerend en tegelijkertijd ook wel een tikje demotiverend. Want hoe kun je daaraan tippen? Echt inspirerend en leerzaam zou het trouwens zijn als deze vrouwen zouden vertellen waar ze zijn uitgegleden, hoe ze zich hebben misrekend, in welke valkuilen ze zijn gestapt, welke leerzame fouten ze maakten en hoe ze daarmee omgingen. Hoe kun je niet hoge eisen aan jezelf stellen als je zelf ook succesvol wilt zijn? Natuurlijk is het mooi om ernaar te streven het beste uit jezelf te halen. Maar dan wel in je eigen tempo. Eerlijk gezegd had ik op mijn 25e geen flauw idee wat ik later worden wilde en nog vraag ik me af wat ik over 10 jaar wil doen. Als we toch allemaal door moeten werken tot ons 70e, wat is dan de haast? Juist in deze tijd kun je zelfs nog een nieuwe carriere of een eigen onderneming beginnen op je 40e of zelfs later. We hebben tijd .. om zo nu en dan even op te laden, blij te zijn met wat we nú hebben en om simpelweg te genieten. Laten we optimaler in plaats van maximaler leven. Met mooie pieken door prachtige inspannende sprinten én met stukken op cruisecontrol om te ontspannen. Dat houdt langer in balans, verder van verzuim, veel verder van burnout en dichter tot een goed en goed werkbaar leven. Het antwoord op de vraag is dus: Wees succesvol in durven doen wat je nu wilt. Grace |
Geef een reactie