Neeeeee!!!!!!!!!!! gierde Beau.

Na vier keer vond ik het wel genoeg en pakte ik haar jasje. Leuk, even een paar uurtjes met Beau samen, de dochter van vriendin Annabel. Annabel moest werken en aangezien ik vrij had bood ik aan om Beau op te halen op de crèche, waar mijn dochter ook op heeft gezeten. Beau is net 3 jaar en een ontzettende wijsneus. Vind ik dan…

Die middag haalde ik haar dus op van de crèche en was ze met twee andere kinderen aan het spelen. Ze herkende mij direct, maar vond het ook raar dat ik daar ineens zomaar stond.

“Nou Beau, pak je tasje en je beer maar.” zei de crèche juf.

Een beetje verlegen, maar toch vastbesloten om met mij mee te gaan, kwam ze met haar beer en een kleine roze tasje aan zetten.

‘Nou, dan pak ik je jas even, dat is vast deze,’ zei ik en pakte een jas in maat 42 van de kapstok. ‘Neeeeee!!!‘ gierde Beau. ‘Oh, wat dom van Manon, nou dan pakken we deze maar met die rode kraag.’‘Neeeeee!!!’ gierde Beau.

Na vier keer vond ik het wel genoeg en pakte ik haar jasje. Een beetje stoeien met de veiligheidsgespen van de buggy ( hoe zat dat ook al weer?)  Maar met een zakje Nacho’s zat ze even later veilig en tevreden in haar karretje. Beau babbelde honderduit en vond het allem aal reuze gezellig. De week daarvoor was ze nog  een nacht komen logeren en dat was ook reuze gezellig.

‘Hoe laat is ze wakker?’ had ik gevraagd aan Annabel. Half acht meestal. sms’te deze kort terug en liet zich nog eens goed volgooien met een glas wijn in de buurtkroeg.

De volgende ochtend om half zes uur zat ik met Beau op de bank naar een of andere tekenfilm te kijken.

Ze was om kwart over vijf wakker geworden en ondanks dat ze stil was en erg lief, lukte het mij ook niet meer om door te slapen. Om zes uur zaten we dus naast elkaar op de bank. Beau met een fles en ik met een kop thee en een hoofd dat nog niet klaar was om de wereld te aanschouwen.

Zo zat de wandeling er weer bijna op en kwamen we aan in zuid, waar ik dus woon. Even de buggy in klappen en naar boven. De buggy inklappen? Help, hoe ging dat ook weer? Rechtsonder een klik, in het midden een klik, toch?

“Oh, oh.” zei Beau en schudde met haar blonde koppie. “Mama even doen!”

Wat een prachtrol hebben moeders toch in de ogen van die ukkies. Het zijn nog heldinnen (de eerstkomende jaren!)