Mijn meest nieuwe oppaskind heet Rosita en is zes jaar. Rosita heeft een zware tijd achter de rug. Haar beer was weg. ‘Eerst is papa al weggegaan en nu ben ik beer kwijt.’ huilt ze en pakt me vast. Het zijn flinke tegenslagen. Papa is rond de kerstdagen opeens met de au-pair vertrokken. Haar moeder doet nu alles alleen. Ook een honkbalknuppel aanschaffen voor als hij nog langskomt. Ze heeft geen computer of laptop momenteel maar ik mag gerust een stukje schrijven. Als ik het maar luchtig hou. Vooral veel humor er in gooien. Huilen doet ze ’s nachts wel. Als ze niet naar Beer aan het zoeken is. Door het gehuil van Rosita kan mamma namelijk niet slapen. Rosita mag dan ook veel bij mamma slapen. Alle knuffels erbij behalve beer. En beer is een verjaardagscadeautje van oma geweest. De moeder van pappa. En pappa ziet ze dus ook ‘even’ niet meer.‘Heb je echt overal in huis gekeken? vroeg ik haar gisteren.‘In alle kasten, onder alle bedden, misschien in de kelder in die grote witte kast?’ De schoonmaakster wil ook nog wel eens iets op een heel andere plaats leggen.Ja, ze heeft overal gekeken. Opeens straalt ze.Rosita’s gezichtje kan zich van een grijs miezerig wolkje naar een stralende zon transformeren. Magnifiek. ‘Way-Wang’ roept ze uit. Ik denk nog even aan een margarinemerk maar ze heeft het over de au-pair. De kamer van Way-Wang is helemaal boven naast de jacuzzi. ‘Volgens mij zaten ze er samen in ‘s nachts.’ bromt haar moeder verbeten. Ze slikt een zenuwpil met een glas Cool Best weg. Rosita is al boven en roept honderd keer achter elkaar beer, beer, beer waar ben je, lieve beeeeer? ‘Ze mist haar vader niet eens, kan je nagaan wat een dweil het is Manon. Soms doén wij vrouwen ook maar iets met de eerste de beste hannes.’ Ik knik. Ik heb momenteel niet eens een hannes. Even stilte en dan een luide kreet door het huis: ‘Beer ligt op het bed van Way-Wang, mamma, Manon…beer is terug!’ ‘Heb jij ook zo’n zin in een wodka opeens?’ vraagt mamma aan mij.
Geef een reactie