Sop until you drop?

‘Structuur, maar dan wel passend bij mijn identiteit’

Als professional organizer kom ik bij mensen thuis voor een intake gesprek. Bedoeld om te kijken of er een ‘klik’ is en om een plan van aanpak op te stellen om in een huishouden structuur te krijgen. Bij W thuis trof ik beneden een oase van rust aan. Boven echter was een slaapkamer in de loop der tijd de plek geworden waar alle problemen samen kwamen; alles wat niet eerder te structureren viel had zich daar verzameld.

Maar toen W begon te vertellen bleek dat het vooral in haar hoofd een chaos was. De afgelopen jaren hadden mooie en verdrietige tijden elkaar afgewisseld. Pieken en dalen. En ook haar huishouden verliep in pieken en dalen. Wat ze zocht was geen gejojo meer met pieken van opruimacties en daarna weer opbouwen van achterstand. Maar ook zocht ze meer rust in haar hoofd zonder een mutserig type te worden.

We zijn dus samen op zoek gegaan naar meer structuur in dagelijkse dingen. Tijdens onze gezamenlijke opruimdag bleek W heel kritisch te zijn bij verbetervoorstellen. Geweldig. Immers: het is haar huishouden, dus moet het wel bij haar identiteit passen. In één dag hebben we speelgoed van de jongens geordend en op gangbare plekken neergezet. Ook kleding hebben we wat andere plekken gegeven. Het wasproces bleek een zwakke plek. Er werd wel gewassen, maar niet weggewerkt. Gevolg: overal textiel. W werd helemaal enthousiast toen we samen een wassorteersysteem bedachten. Lekker simpel, zodat ook de jongens hun vieze sokken in de juiste bak konden doen. Het resultaat van een dag werd door W samengevat als: ‘als ik nu iets in mijn handen heb, weet ik waar ik ermee naartoe moet’.

Daarna hebben we in een dagdeel inzichtelijk gemaakt hoeveel tijd het voeren van een huishouden nu eigenlijk kost. In het geval van W; veel. Als alleenstaand en werkend moeder van twee zonen maakt ze immers heel wat uren. Confronterend veel uren. Zoveel uren dat het opeens niet zo vreemd meer is dat ze achterstand krijgt in haar administratie als ze daar niet structureel wat tijd voor neemt. Als je er rationeel naar kijkt weet iedereen dat wel. Maar ja er is nu eenmaal, naast ratio, ook nog een emotioneel verhaal.

Al pratende bleek dat W een vooroordeel heeft van gestructureerde mensen. Alles moet daar immers volgens vooropgesteld plan en niets gaat daar spontaan. Voor een deel klopt dat beeld natuurlijk ook wel. Ik kan dan ook veel leren van mijn klanten. Maar in dit geval bleek ik ook een soort van mee te vallen. Ik ben dan wel gestructureerd maar toch ook nog wel aardig. Dat viel mee! Dat bood perspectief! Je kan dus ook als mens iets gestructureerder zijn en toch nog leuk!

Inmiddels is W een paar weken bezig om de stap te maken van ‘bewust onbekwaam’ naar ‘bewust bekwaam’. Met behulp van wat checklistjes en een weekplanning voert ze nu haar huishouden. Dat is, nu nog, heel kunstmatig en hard werken. Als je het echter een paar weken zo kunstmatig uitvoert gaan er een aantal handelingen als vanzelf een patroon worden. Datgene wat je niet krijgt aangeleerd, dat staat dan te ver van je af. Daar gaan we een volgende keer naar kijken om het weekschema nog wat aan te passen. Ook ik ben reuze benieuwd naar die evaluatie. U kunt daarover meer lezen in een volgende column, dan geschreven door W zelf.