24 mei jl. (2006) was ik als expert aanwezig bij een door Wouter Bos georganiseerde discussie over het onderwerp vrouw en werk :“Wouter ontmoet…vrouwen”. De zaal werd bevolkt door de absolute top uit overheid, wetenschap en bedrijfsleven. U weet, dat zijn helaas niet zoveel dames, maar deze avond hadden zich 95 vrouwen met enthousiasme verzameld om mee te praten. Ik voelde mij in een ongekend hoog gezelschap!
Voor mij was het duidelijk wat mijn bijdrage zou moeten zijn aan deze avond:
Als dit soort kansen zich voordoen om rechtstreeks invloed uit te oefenen op beleid, vind ik dat wij altijd de mogelijkheid moeten benutten de klanten en kandidaten van Regeltante aan het woord te laten. Voorafgaand aan de discussie hebben wij iedereen ingeschreven in onze database verzocht grieven en ideeën kenbaar te maken. Hierop kwamen ongelooflijk snel vele reacties binnen. De beerput ging open! Uit het hele land bereikten mij aangrijpende verhalen van moeders, die hardnekkig volhouden en weigeren op te geven, maar soms totaal moegestreden zijn. Zo schreef iemand over het spitsuur “from hell” en iemand anders zei: “Mijn grootste frustratie ligt in het feit dat ik moet concurreren met mensen die geen zorgtaken hebben. Daar word ik heel boos van, maar ik weet eigenlijk niet op wie”.
Veel reacties gingen over stress in de relatie tot perfectionisme. Iemand zegt daarover: “ Wat m.i. de grootste oorzaak is van de stress waar wij moeders mee zitten is: hyperparenting. En dat is moeilijk te veranderen door de politiek, en is meer een sociologisch vraagstuk. De meeste vrouwen vallen in die ´mama-valkuil´: de perfecte moeder van het perfecte kind willen zijn’.
Alle reacties zijn verwerkt en anoniem aangeboden aan Wouter Bos, die daar op de avond zelf al een paar citaten uit haalde, uw reacties zullen dus zeker door de PvdA worden gelezen!
Uit de discussie in de zaal bleek dat Nederlandse moeders wel degelijk willen werken, maar dat de kwaliteit van de kinderopvang hen onvoldoende vertrouwen geeft dat de kinderen goed worden begeleid. Om die reden besluiten vrouwen vaak zelf de zorg op zich te nemen. Naast alle praktische redenen van wachtlijsten, te duur, te weinig flexibel qua tijden, etc.
De discussie over de kwaliteit moet dan wel veel breder worden gezien dan alleen of er verantwoord speelgoed aanwezig is. Volgens Heleen Kremer hebben Nederlandse moeders eigenlijk geen idee wat er wat dat betreft in bijvoorbeeld Zweden gebeurt. Kinderen krijgen daar in opvoeding zowel als talent ontwikkeling zoveel aangeboden dat Zweedse ouders zich zelfs slecht voelen als ze hun kind niet naar de kinderopvang zouden brengen!
Omdat de discussie toch steeds de kant op ging dat de kinderopvang nog maar weer eens op de schop zou moeten, heb ik daartegen heftig geprotesteerd. Niet omdat ik niet ook vind dat de kwaliteit beter kan, maar omdat ik van mening ben dat we veel sneller resultaat kunnen boeken als mensen echt legaal met elkaar kunnen samen werken in de private sfeer. Ik heb steeds weer herhaald dat er ongelooflijk veel mensen beschikbaar zijn, die direct aan de slag kunnen! Ik heb daarnaast geopperd dat als we eerst legaliseren, we daarna heel snel de kwaliteit kunnen verbeteren, door mensen meer opleidingsmogelijkheden te bieden. Niet alleen is hier veel vraag naar, maar maakt het voor de hulp en oppas ook mogelijk het inkomen verder te verbeteren en het imago van dit werk komt op het niveau waar het hoort: een onmisbare en zeer waardevolle schakel in onze samenleving!
Wouter Bos stelde aan het eind van de avond vast dat de toekenning van de rijksbijdrage in relatie tot het gezinsinkomen zou moeten worden herzien. Mede gezien de vergrijzing en de problematiek van de werkende ouders moet er haast gemaakt worden met het invoeren van een wet die het mogelijk maakt om persoonlijke diensten fiscaal vrij te stellen.
Mede dankzij uw steun hebben wij ons doel bereikt!
Geef een reactie