Na de geboorte van onze kinderen was ons leventje automatisch zo ingedeeld dat mijn man fulltime de kost verdiende en ik werkte, kort nadat onze jongste zoon drie jaar werd, maximaal 2 tot 3 dagen per week buitenshuis. ’s Zomers werkte ik meestal niet, want dan kon ik mijn inkomen net zo goed meteen doorsluizen naar de kinderopvang…
|
Voor mij helaas niet de luxe van een meebetalende werkgever. Op warme dagen kon je ons drieën dan ook meestal bij het zwembad, de speeltuin, de kinderboerderij, een pretpark of een combinatie ervan vinden. Ik had met mooi weer zo vaak zin om erop uit te gaan, dat onze oudste zoon af en toe protesteerde dat hij weer mee moest. Tja….
Nu is het omgekeerde het geval. Vorig jaar werd mijn man ontslagen. Hij werkte in de sector waar de meeste klappen vielen en nog steeds vallen, namelijk de projectontwikkeling. Hij besloot om niet passief op de bank te gaan zitten, maar voor zichzelf te beginnen. Onze hond boft met deze situatie, want voor de dagelijkse wandelingen heeft zijn baasje nu alle tijd. Voor het eerst van zijn leven heeft mijn man geen last meer van dagelijkse files en stress als gevolg van een overvolle agenda. Regelmatig spreekt hij nu zakelijk met iemand af op een terras en onlangs kwam hij ’s avonds van Amsterdam terug. Was hij de hele middag wezen varen met een zakenrelatie, die in het bezit is van een bootje en had hij ’s avonds meteen ook maar een hapje met hem gegeten op, jawel, een terras. Hij begint ook al lekker bruin te worden.
Ik werk nu 4 dagen op kantoor. Op mijn doordeweekse vrije dag doen we samen de huishouding. ’s Avonds kookt hij meestal en een paar keer per week haalt hij de gezinsboodschappen. Van mij mag het altijd zo blijven, maar ik weet dat dit een tijdelijke periode is. Zoals de Amerikanen het zo mooi verwoorden ‘he is in between jobs’. Mocht hij uit zijn werkzaamheden als kleine zelfstandige onvoldoende inkomsten halen, dan zoekt hij er te zijner tijd een parttime baan naast.
Ook dit hoort bij de inhaalslag tussen man en vrouw. Een moeder die (tijdelijk) thuisblijft om voor de kinderen te zorgen heeft voldoende ontspanningsmogelijkheden tijdens de zomerperiode. De fulltime werkende vaders niet. Nog steeds zijn er werkgevers voor wie een parttime werkende man onbespreekbaar is. Dat ook nog niet alle instellingen zijn ingesteld op parttime werkende mannen blijkt uit het volgende praktijkvoorbeeld.
Begin dit jaar, op een doordeweekse dag, had mijn man spontaan het plan opgevat om overdag een uurtje te zwemmen om wat aan zijn conditie te werken. Nou, daar was het plaatselijk overdekte zwembad niet op ingericht. Nee, van dan tot dan was het moeder-en-baby zwemuur, daarna begon het zwemuur voor ouderen etc. Overdag was het zwembad helemaal ingesteld op zwangere vrouwen, moeders met baby’s, kinderen en ouderen. Er kwam helemaal geen man aan te pas, of je moest vijfenzestig plusser zijn! Alle andere mannen kunnen er pas ’s avonds vanaf half tien terecht of anders om zeven uur ’s ochtends. Overdag wordt van hen verwacht gewoon aan het werk te zijn! Ik zie hem zo, na het aanhoren van het gehele dagprogramma, met zijn handdoekje onder zijn arm teleurgesteld weer vertrekken richting auto.
Nu nog een verlenging van de kraamperiode voor de vaders na de bevalling van hun zoon of dochter. Als alle werkende vaders en moeders toch tot hun zevenenzestigste moeten werken, wat maakt een weekje meer of minder voor vaders dan nog uit? Nu nemen ze na een bevalling noodgedwongen maar vakantiedagen op. Na de bevalling is het opbouwen van een band voor een vader met de kleine net zo belangrijk en die doorwaakte nachten zijn voor beide ouders geen pretje! Je kunt namelijk wel steeds letten op de ongelijke positie van de werkende vrouw ten opzichte van de werkende man, maar er zijn ook situaties waar de vrouw een bevoorrechte positie heeft ten opzichte van de man. |
