Sinds ik mama ben begeef ik mij ook in de wereld van de taboes en vooroordelen over andere mama’s. Nog steeds verbaast het mij hoe (ver)oordelend moeders kunnen zijn. Over hoe je je kinderen opvoed. Maar ook hoeveel je werkt, of niet.
Voor veel thuisblijfmoeders blijkt het daarom moeilijk om trots te zijn op hun rol. Je wordt veroordeeld van een minder interessante gesprekspartner op verjaardagen, tot een moeder die zich niet wil ontwikkelen en verschuilt achter de kinderen. Vaak oefent de omgeving (lees: andere moeders) ook druk uit om te (blijven) werken naast de kinderen. ‘Dat is leuk, het is fijn om naast het moederschap ook iets voor jezelf te hebben’*. Maar vaak blijkt deze combinatie dan toch niet zo ideaal te zijn. Doordat je jonge kinderen hebt, een groot gezin, een partner met een drukke baan of simpelweg omdat het niet bij je past. Thuisblijfmoeders moeten zich vaak verontschuldigen als ze niet werken. Terwijl je je voorheen juist moest verontschuldigen als je wel werkte. Jossine Modderman schreef de Bijbel der Minimalistische Moeders**. Als tegenhanger van de Bijbel der Goede Moeders. Jossine is carrièrevrouw, echtgenote en moeder. In die volgorde. Een minimalistische moeder stelt zichzelf voorop, gaat voor haar carrière, is niet altijd bereikbaar, kent haar beperkingen, geeft seks en poetsen geen prioriteit en doet niets omdat het zo hoort. Zij vraagt zich ook af waarom alles rond het moederschap met een halo van heiligheid omgeven moet worden? Jossine; ‘Een goede en leuke moeder staat voor mij los van de ‘baan’ als moeder. Die vul ik zelf in. Ik houd zielsveel van ze – ik houd alleen niet altijd even zielsveel van het moederschap.’ En dat mag natuurlijk ook gezegd worden. Wat een ruimte zou het scheppen als meer mama’s het moederschap wat luchtiger zouden zien. De meeste mama’s die thuis blijven of fulltime werken zijn denk ik heel gelukkig met hun keuze, net als hun kinderen. Het zijn juist die andere mama’s, in hun omgeving, die het hen zo moeilijk maakt. Zodra jij ook oordeelt over andere mama’s kun je je gaan afvragen waarom je zo oordeelt. Heb jij je eigen keuze over moederschap en werken wel geaccepteerd? Heb je jezelf eigenlijk wel geaccepteerd? Ik werk parttime in mijn eigen bedrijf MamaZen. Maar soms heb ik weleens het gevoel dat ik op allebei de fronten tekort schiet. Daarom heb ik veel respect voor mama’s die duidelijk hebben gekozen voor carrière of juist de kinderen. Die focus spreekt mij aan. Of het bij mij zou passen is een ander verhaal. Acceptatie van anderen begint bij jezelf. Als je je eigen keuze hebt geaccepteerd, kun je ook de keuze van een ander accepteren en respecteren. En dat is nu precies wat wij mama’s nodig hebben om elkaar te kunnen steunen! *Volkskrant Magazine, Artikel ‘Lekker Thuis’ **Heleen, Artikel ‘Minimalistisch Moederschap’ “Wat je over een ander denkt, zegt meer over jou dan over die ander” Kay Pollak (leren van de mensen in je leven) Reactie van lezer “Je hoort zelden een man een andere man veroordelen om zijn aan- of afwezigheid op het schoolplein/ de luizencontrole of de ouderavond. In alle opzichten zouden vrouwen elkaar meer moeten steunen ipv continu te oordelen over elkaars keuzes. Beperk je tot je eigen leven, dat is al lastig genoeg.” Mirjam Jansen op de Haar |
Geef een reactie