Mama maakt schoon

Over het algemeen wordt in onze maatschappij het huishouden ondergewaardeerd vanwege de simpelheid ervan. Toch creëer je een van de belangrijkste dingen in het leven van een mens de leefbaarheid en de sfeer thuis. Je basis. Door het huishouden in een groter verband te zien kun je ook je oordeel over dit werk herzien.

Veel beroepen worden in onze maatschappij op deze manier ondergewaardeerd. Zoals het beroep van schoonmaak(st)er, huishoudster, boer en ook de ouderwetse huisvrouw heeft hiermee te kampen. Eigenlijk zeggen we hiermee dat hoe meer status je bezit middels je beroep hoe meer dit beroep en jijzelf gewaardeerd worden in deze maatschappij. En dan heb ik het nog niet eens over het ‘beroep’ moeder. Wat al deze beroepen gemeen hebben is dat ze juist wel een basale rol spelen in het (werkende) leven. Als de facilitaire diensten op kantoor niet verzorgd zijn kan er niet gewerkt worden. Als de boeren geen eten meer produceren sterven we van de honger. En dichter bij huis, als het ‘huiswerk’ niet gedaan is komt de leefbaarheid, de basis van het gezin in onbalans. En je huis is je kern, je veiligheid. En veiligheid blijkt voor de ontwikkeling van kinderen en volwassenen juist heel belangrijk.

Hoe de maatschappij tegen deze beroepen aankijkt kun je niet zo snel veranderen. Wel kun je je bewust worden van jouw oordeel over deze beroepen, het huishouden en jezelf. Als jij zelf thuisblijfmoeder bent, noem jij jezelf dan ‘maar’ een thuisblijfmoeder? En vind jij schoonmaken, de was doen, boodschappen doen onbenullig? Om heel eerlijk te zijn, ik wel! Daar kwam ook mijn aversie tegen dit soort klusjes uit voort. Ik vind het zelfs onbelangrijk en saai werk. Maar als ik naar het resultaat van mijn werk kijk voel ik wel voldoening en ben ik blij dat mijn zoontje op een schone toiletpot zit! Dus als je inziet wat de functie van deze klusjes hebben binnen het gezin, de samenleving en zelfs het leven kun je ook de waarde ervan beter inzien.

Ik kreeg onlangs een artikel uit de Opzij onder ogen over Journaliste Fleur Jurgens. Dit artikel inspireerde mij tot het schrijven over dit onderwerp. Zij zet zich met haar boek Leve de burgertrut (2007) in voor de herwaardering van het moederschap als belangrijkste taak voor vrouwen. ‘Het grootste deel van mijn leven gaat op aan activiteiten die geen geld opbrengen, maar die wel degelijk belangrijk zijn: praten met mijn kinderen, ze naar school brengen en weer ophalen, wassen en boodschappen doen. Het is een taboe geworden om als vrouw toe te geven dat je een groot deel van je persoonlijke vrijheid hebt opgegeven en dat je leven volgens een voorspelbaar patroon verloopt. Ik ben er juist trots op dat ik alles over heb voor mijn gezin en pas gelukkig ben als mijn man en kinderen dat zijn. Vrouwen zouden in de eerste plaats weer moeder moeten durven zijn’. Aldus Fleur Jurgens.

Je kunt ervan vinden wat je wilt, maar ik kan zo’n vernieuwend geluid in deze tijd wel waarderen. Daarom wil ik dit zo graag met je delen. En om alle moeders, zwoegend met de plee borstel en verontrustende gedachten, een hart onder de riem te steken.