Veel mensen, jong en oud, willen hun lichaam goed onderhouden. Daar hoort ook de dagelijkse portie aan beweging bij. Hoewel ik iedere dag naar mijn werk fiets en met de hond wandel, wilde ik na tien jaar joggen toch eens de fitnessstudio uitproberen. Ik schafte de noodzakelijke kleding hiervoor aan en stapte kordaat op een fitnessstudio af.
Voor aanvang van mijn oefeningen had ik eerst een intakegesprek. Aan de hand van een bodyscan werden de spieren van mijn romp, armen en benen gemeten. Nou, dat was voor verbetering vatbaar werd mij toevertrouwd. Prima, dan kon ik daar mooi aan werken. Er werd een persoonlijk werkschema opgesteld. Na de nodige uitleg van de instructeur over het juiste gebruik van de fitnesstoestellen, ging ik enthousiast aan de slag. Eerst een stukje roeien of fietsen om je lichaam warm en soepel te maken. Niets aan de hand. Dan door naar de trek- en duwtoestellen. Terwijl ik bezig was op een stoel, voor het trainen van mijn buikspieren, kwam er een man op me aflopen. Of ik al bijna klaar was met deze oefening. Ik schudde verbaasd van nee. Als ik klaar zou zijn, was ik toch niet puffend op dit toestel bezig? Om me heen zag ik allerlei ongebruikte toestellen staan, waarom moest hij nu net uitgerekend dit toestel hebben? De enkele aanwezige vrouwen maakten voornamelijk gebruik van de trap- en fietstoestellen in een apart gedeelte van de studio. Mijn doel was niet alleen het kweken van een betere conditie, maar ook het aansterken van mijn spieren. Ik dus de speciale halterhoek in. Alleen maar mannen om me heen. Puffende en kreunende mannengeluiden vlogen me om de oren, terwijl ik met enige schaamte mijn oefeningen met de lichtste haltertjes afdraaide. Af en toe een oerwoudkreet, waar Tarzan jaloers op kon zijn, want dan drukte een man een toch wel heel zware halter omhoog met zijn armen. Of iedereen dat maar even goed besefte! Andere mannen wierpen een bewonderende blik in zijn richting. Ik voelde me nogal opgelaten bij dit soort geluiden. Ik maakte dat ik daar weer zo snel mogelijk wegkwam. Dan maar verder met wat buikspieroefeningen op de blauwe mat. Tegenover de twee aanwezige matten waren spiegels aan de muur bevestigd. De hele studio stikte overigens van levensgrote spiegels. Ik had mezelf nog nooit zo vaak in een spiegel bekeken. Niet uit ijdelheid, maar om te zien of ik een oefening wel goed deed. Mmm, op één van de matten was net een man bezig met zijn buikspieroefeningen. Geen haar op mijn hoofd dat ik daar dan pal naast ging liggen. Zwetend mijn oefeningen doen op enkele centimeters naast een wildvreemde man. Neuhh, mij niet gezien! Over zweet gesproken. Nooit geweten dat mannen zo verschillend konden ruiken, lees stinken! Soms koos ik bewust een ander toestel, om maar zo ver mogelijk uit de buurt van een man met een wel heel sterke zweetlucht te blijven. Niet dat ik tijdens mijn training bepaald naar bloemetjes ruik, maar ik geloof nu grif de experts die beweren dat geur een grote rol speelt bij de aantrekkingskracht tussen mannen en vrouwen! Aan het eind van mijn werkschema weer een stukje op de fiets om mijn training langzaam af te bouwen. Ik had daarbij de keuze òf kijken naar muziekprogramma’s op diverse beeldschermen schuin boven me, terwijl het geluid uitstond. Dat lijkt raar, maar de hele studio is al gevuld met luide muziek. Waarom ze dan net de tv’s instellen op muziekprogramma’s, geen idee. Of je kunt kijken naar soaps, waar ik niet van houd en dus zat er voor mij niets anders op dan naar de herhalingsreeks van ‘Little house on the prairie’ te kijken. Saai!!! Na een jaar miste ik in de fitnessstudio vooral de frisse buitenlucht en de afwisseling van steeds een ander uitzicht om me heen, daarom heb ik besloten om ’s zomers gewoon lekker veel te fietsen en te wandelen, gezellig samen met mijn man in plaats van in m’n eentje tussen allemaal vreemde mannen in de sportschool. |
Geef een reactie