Door: Linda Woudstra

Ik geloof in het concept!

Nieuws / 4 maart 2008 / Linda Woudstra

KORTENHOEF Eva Kool was heel jong toen ze in de thuiszorg ging werken. `Een jaar of 17. Je maakt veel mee in die sector. Ernstig zieken, terminale patiënten, oude mensen. Maar ook een moeder met vier jonge kinderen die in de vakantie haar been brak. Die heeft natuurlijk ook hulp nodig. Maar het merendeel had veel problemen, eenzaamheid en verdriet.`






'Toch vond ik het een leuke baan. Ik had het gevoel dat ik echt iets kon betekenen. Het is veel meer dan huishoudelijk werk. Natuurlijk stofzuig je ook en lap je de ramen, maar meer nog heb je een sociaal maatschappelijke functie. Soms kwam ik wel acht jaar bij dezelfde mensen. Dan bouw je een bijzonder band op. Ik heb dat tot 2000 gedaan. Zwaar lichamelijk werk vind ik niet erg. Op veel verschillende vlakken deed ik veel ervaring op. Ik  merkte dat ik goed met mensen kan omgaan en empathisch ben. Maar ik kan het ook loslaten als ik de deur uitstap. Dat is ook nodig anders hou je het niet vol in de zorg. Je krijgt ook het nodige over je heen in dit vak. Daar moet je tegen kunnen. Maar ik was toe aan iets minder ‘zwaars’. Niet alleen maar bij probleemgevallen ondersteunen.’


Vreugdevolle gebeurtenis

‘Kraamverzorgster werd de nieuwe uitdaging. Binnen dezelfde organisatie kon ik mezelf omscholen. Een heel andere wereld! Ook wel zwaar maar om heel andere redenen. De combinatie van medische hulp, begeleiding, voorlichting en emotionele ondersteuning ligt me wel. Je staat aan het begin van een leven. Je bent deel van een vreugdevolle gebeurtenis. En je doet iets wat telt. Veel kraamvrouwen hebben vooral ook behoefte aan een klankbord, een plek om hun zorgen, blijdschap en angsten kwijt te kunnen. De roze wolk is vaak wat minder als je er middenin zit. En daar ben ik goed in, heb ik gemerkt. Het vak zorg draait allemaal om mensen. En zeker de kraamweek moet eigenlijk een feestje zijn. Achter de schermen zorg ik dat alles goed loopt. Je bent toch een indringer in een huisgezin. En niet iedereen gaat daar even makkelijk mee om. Hoe leuk dit vak ook is, er zijn ook nadelen. De uren die je werkt zijn niet ideaal. Een bevalling kun je ook niet plannen dus daarin ben je afhankelijk van de natuur. Je ligt in je bed met de telefoon op je nachtkastje. Als het kind er eenmaal is, draai je een dienst van 8 dagen. Vaak ook nog bij meerdere gezinnen, als het erg druk is. De regio waar ik werk is erg groot dus ik ben ook nogal wat tijd kwijt met reizen. De weekeinden zijn ook werkdagen dus het is niet altijd prettig voor je sociale leven. Het onregelmatige leven went eigenlijk nooit.’


Leuke club

‘Maar daar staat tegenover dat ik dan ook een week achter elkaar vrij ben. Dan werk ik als zzp-er op kantoor van Regeltante. Wat een leuke club! Daar wil ik graag bijhoren. Ik doe wat kantoorwerk en ik ben betrokken bij een project voor noodoppas. En nu dus ook nog Regionale Regeltante. Drie banen tegelijkertijd. Dat lijkt veel, maar ik ben sterk en erg gemotiveerd. Ik heb een constante stroom ideeën die ik allemaal nog in de praktijk wil brengen de komende jaren. Dus ik krijg het druk! Ik werk nu acht jaar als kraamverzorgster en ben wel weer toe aan iets nieuws. Mijn werk is wel goed te combineren met het werk als Regionale Regeltante. Als ik kraam is dat natuurlijk de ideale omgeving om een gesprek te voeren over de opvang van de kinderen. Het mes snijdt dan aan twee kanten. Ook al mijn contacten kan ik goed gebruiken in deze baan. De beste reclame is nog steeds de mond tot mond. En er is gigantische behoefte aan goede opvang, dat maakt het verhaal ook makkelijker! En ik geloof heilig in het concept; dat is het allerbelangrijkste.’

 
 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *