De chemie van topvrouwen met duobanen. Topfunctionarissen met duobanen zijn uniek in het bedrijfsleven. Meestal zijn het vrouwen. Samenwerken op een hoge positie vereist chemie. Maar áls die er is, dan heeft de werkgever twee stel hersenen voor de prijs van één. ‘Niemand speelt ons uit elkaar.' /n
'Een fulltime directeur?', klinkt het wat smalend op het ministerie van Verkeer & Waterstaat. ‘Die houdt onze duobaan geen week vol.' Irene van Munster en Ninke Lansink-Rotgerink daarentegen al een jaar. De drie dagen per week die zij ieder wijden aan hun duobaan als concerndirecteur HRM bij V&W zitten weliswaar ‘prop- en propvol'. Toch zeggen ze in balans te zijn – dankzij de twee vrije dagen bij de kinderen thuis. Wat ze dan doen? ‘Uh, veel schakelen naar de Blackberry en terug. Dat is wel een puntje ter verbetering.' Die korte overlegjes met de duopartner aan het front gaan niet over overdracht of andere vermeende inefficiënties tussen de twee kapiteins op één schip. Dat is maar een vooroordeel van de buitenwacht over duobanen, vindt het duo. ‘Wij voelen elkaar zo goed aan dat we met onze 1.2 fte een synergie leveren van 2 fte.' Ideale combinatie Argumenten te over voor een topduobaan zoals die van Irene en Ninke. Het biedt hoogopgeleide moeders de ideale combinatie van een functie op niveau en toch twee dagen zorg voor de kinderen. Komt bij een krachtige persoonlijke ontwikkeling door de voortdurende aanwezigheid van een counterpart. Mooi meegenomen is ook de hogere status en beloning dan een deeltijdbaan hen zou opleveren. Ondertussen behouden ze perspectief op verdere promotie tot de kinderen het huis uit zijn. De duobaan draagt de remedie voor menig maatschappelijk tekort in zich. Al jaren – want de belofte wordt maar niet ingelost. Zelfs onder secretaresses of leerkrachten zijn weinig duobanen. Werkgevers vinden het maar gedoe, werknemers durven het niet te opperen. De drie topduo's die Intermediair met veel moeite vond, denken daar anders over. Geen productievere baan dan een duobaan. Mits er chemie is. Waar hem die chemie in zit? Niet in aanvullende vaardigheden – of juist in overeenkomstige karakters. Het ene topduo dat we ontmoeten, is als dag en nacht, het andere is vier handen op één buik. Wel is sprake van een wonderlijke klik. ‘Onze duobaan werkt omdat er geen grote ego's in de weg staan', zeggen Irene en Ninke. ‘Naar buiten hebben we samen wel een groot ego, maar onderling niet. Daarom zie je ook geen mannen in duobanen', zeggen ze lachend. De dames zijn graag bereid tot een kritische kosten-batenanalyse van de duobaan. Er zíjn namelijk geen extra kosten – op wat eenmalige extra werkvoorzieningen na. Okay, de werkgever betaalt 1.2 fte in plaats van 1. Maar van het fabeltje dat veel tijd in een duobaan opgaat aan overleg, wat in een ‘monobaan' niet nodig zou zijn, willen ze niet horen. Ze werken maar drie dagen en willen daar zoveel mogelijk uithalen. Ze zijn blij dat hun werkgever dit allemaal mogelijk maakt, doen er alles aan om hun functie te laten slagen. Wat als één onder de tram loopt? Dan werkt de achterblijver vrij makkelijk een nieuwe kracht in. Een duobaan is in geval van ziekte, vakantie of zwangerschap juist minder kwetsbaar dan een monobaan. De gedachte aan die ingebouwde flexibiliteit geeft de drie duo's veel rust. Elke dag weer, als ze in hun propvolle weken schakelen tussen kinderen en werk. Want die privé-werkbalans, ja dat is nog wel een puntje. Die moet verbeteren. Ze willen hun duobaan zó graag goed doen, draaien zóveel overuren, dat ze nu soms twee voltijdse monobanen runnen. Bron: Intermediar, tekst van Jeroen Siebelink, 11-02-'09 |
Geef een reactie