Gescheiden moeders zorgen vaker voor hun jonge kinderen dan gescheiden vaders. Met alle gevolgen van dien. Hoe kun je als gescheiden vrouw goed voor je kinderen blijven zorgen? En tegelijkertijd voldoende inkomsten hebben om de eindjes aan elkaar te knopen? Regeltante BV biedt maatoplossingen voor gescheiden moeders.
De cijfers liegen er niet om. De afgelopen tien jaar is het aantal echtscheidingen in ons land flink toegenomen. Elk jaar gaat ongeveer één procent van de circa 3,5 miljoen Nederlandse echtparen uit elkaar. Dat zijn ruim 32 duizend huwelijken. Bij veel echtscheidingen zijn kinderen in het spel. Jaarlijks maken zo’n 33 duizend minderjarige kinderen de scheiding van hun ouders mee. Het gevolg van een scheiding met kinderen is dat in tachtig procent van de gevallen de minderjarige kinderen bij hun moeder blijven wonen. De overgrote meerderheid van de alleenstaande ouders is dan ook vrouw (84 procent). Zelfstandigheid Deze alleenstaande moeders hebben grote moeite de eindjes aan elkaar te knopen. Met name omdat zij werk en zorg met elkaar moeten combineren, zonder terug te kunnen vallen op een partner. Omdat zij alleen voor de zorg van hun kinderen staan, is het bijna niet mogelijk om fulltime te werken. Toch werken relatief veel alleenstaande moeders fulltime, omdat zij het anders financieel niet redden. Een op de vier werkende alleenstaande moeders met minderjarige kinderen heeft een voltijdbaan. Daar komt nog bij dat veel alleenstaande moeders een beroep hebben met een laag inkomen. Deze vrouwen werken veelal in de gezondheidszorg, schoonmaak, callcenters of de detailhandel. Of ze hebben tijdens hun huwelijk grotendeels voor de kinderen gezorgd en minder geïnvesteerd in hun eigen carrière. Hierdoor staan ze er financieel en qua economische zelfstandigheid minder rooskleurig voor dan hun ex-partners. Dit wordt ook wel de stille armoede onder moeders genoemd. Geldzorgen Al deze cijfers laten zien dat de dagelijkse praktijk voor alleenstaande moeders op z’n minst pittig te noemen is. Deze vrouwen geven zelf aan dat zij dagelijks geldzorgen hebben, moeite hebben hun vaste lasten te betalen en vaak sportclubjes van de kinderen opzeggen vanwege geldgebrek. Hoe kun je financieel goed voor je gezin zorgen, maar ook de nodige zorgtaken blijven verrichten? Zonder er zelf aan onderdoor te gaan. Bij bemiddelingsbureau Regeltante komen dagelijks vragen binnen van gescheiden moeders die op zoek zijn naar goede kinderopvang. Uitdaging Het bijzondere is dat deze moeders veelal denken dat organisaties als Regeltante die op zoek gaan naar een match tussen een gastouder, oppas of andere huishoudelijke dienst er vooral zijn voor de reguliere vragen. Bijvoorbeeld een vaste oppas voor twee dagen in de week. Maar de medewerkers van Regeltante merken juist dat de complexe vraagstukken met logistiek onmogelijke opgaven soms gemakkelijker in te vullen zijn dan die reguliere zorgvragen. Bijvoorbeeld: gescheiden moeder zoekt oppas die de kinderen drie dagen in de week ’s ochtends opvangt en naar school brengt. Dit vanwege een vroege ochtenddienst in de zorg. Onze ervaring is dat we juist in deze opdrachten een uitdaging zien. Naast bemiddeling in de kinderopvang, is Regeltante ook gespecialiseerd in het regelen van bijbanen. Zoek je als gescheiden moeder werk om bijvoorbeeld onder schooltijd te doen, kijk dan eens op https://www.regeltante.nl/, waar je een database vindt met bijbanen en klussen voor kleine zelfstandigen. (bron: cijfers CBS) Tekst: Dana Ploeger, Journalistiek buro Dana Ploeger Reactie: Gescheiden ouders in de knel (19-04-2010) “Geachte mevrouw Ploeger, Al eerder dit jaar bemerkte ik dat ik wilde reageren op een artikel in deze Regeltante nieuwsbrief. Toen heb ik het gelaten. Ik kreeg mijn punt niet gemaakt. Ik merk dat ik soms wat prikkelbaar wordt van tekstfragmenten die naar mijn mening mijn realiteit geweld aandoen. U spreekt over de zorgen van gescheiden moeders nadat u kenbaar maakt dat het vooral moeders zijn die voor de kinderen zorgen. Maar ik ben een vader en ik zorg voor 50% voor mijn kind. Co-ouderschap heet dat, zoals u zeker zult weten, maar juridisch heeft deze vorm nauwelijks draagvlak. Dus mijn zoon woont formeel bij zijn moeder met alle voordelen die dat met zich meebrengt, maar hij woont de helft van de tijd bij mij. Ik ben een freelancer in de wereld van foto, tv en theater met zeer onregelmatige werktijden. Avonden en weekends vallen daar niet buiten. Oppas kan ik pas inschakelen als de klus zich aandient. Lukt dat niet, dan gaat de klus niet door, met alle gevolgen van dien. Ik word er steeds handiger in, maar laten we mijn situatie géén carrière noemen. Het is roeien met de riemen. Mijn punt is: waarom richt u zich in uw artikel op gescheiden vrouwen in plaats van gescheiden ouders/opvoeders? Emancipatie gaat over gelijkheid. Ik pleit er dan ook voor om die gelijkheid uit te drukken in ongeslachtelijke benamingen. Ouder, opvoeder, … Mij bekruipt het gevoel dat de beweging die vrouwen van hun juk wil bevrijden tezeer hamert op hun achtergestelde positie, terwijl motivatie volgens mij veeleer wordt aangeboord door het aanbieden van mogelijkheden, ook al vereisen deze veel inzet. Ik zou boven uw betoog graag zien staan: Gescheiden ouders in de knel. Ik zou mij als vader tenminste óók uitnodigd voelen om eens op de site (regeltante.nl) te kijken. Dit alles ter overweging. …” Met vriendelijke groet, Arthur Vriens |
En waarom blijven die vrouwen dan voor de kinderen zorgen als zij dat kunnen betalen? De kinderen kunnen toch ook naar Pa die kennelijk wel voldoende geld heeft, in een verdeling die misschien 40/60 is? Dwangneurose bij deze vrouwen, denk ik, en dan wordt het ook duidelijker waarom ze gescheiden zijn.