Deze week bracht ik een bezoek aan de Iona stichting. Ik was er uitgenodigd mijn plan te presenteren voor de invoering van een alternatief betalingssysteem voor de zorg, zogenaamde CareMiles. Ik had meegewerkt aan het door de Iona stichting georganiseerd congres ‘Ruimte voor ouderschap’ en er was daarna een dialoog ontstaan over de terugkerende polarisatie in de discussie over de rolverdeling tussen mannen en vrouwen.
Deze column verscheen 18 mei '09 in het Financieel Dagblad. In mijn eigen research over waarom vrouwen steeds weer terugvallen in de zorgende rol en mannen buiten de deur blijven buffelen, was ik gestuit op een opmerkelijke constatering; hoe rijk of arm onze samenleving ook is, er is altijd onvoldoende geld om alle mensen die zorgen een volwaardig loon te betalen. Het zijn overwegend vrouwen die keer op keer bereid zijn deze werkzaamheden op zich te nemen. Of ze er nu wel of niet voor worden betaald. Om een antwoord te krijgen op de vraag waarom onze samenleving het steeds niet lukt om de verzorgende beroepen volwaardig te belonen, bezocht ik jaren geleden Bernard Lietaer. De Belgische hoogleraar, ooit de bedenker van de ecu, is een groot voorstander van de invoering van alternatieve betalingssystemen. Na diverse ontmoetingen over dit thema ontwikkelde ik voor de kinderopvang en thuiszorg een idee om deze zorgproductieve mensen (vrijwilligers, mantelzorgers, zelfstandigen en betaalde krachten) deels te belonen in de vorm van punten: CareMiles. Dit complementaire betalingssysteem, heeft als belangrijkste doelstelling om zorgverleners van kinderen, zieken of ouderen voor deze werkzaamheden naast hun inkomen in euro’s extra te belonen met punten. Deze CareMiles zouden bijvoorbeeld inwisselbaar kunnen worden gemaakt bij verzekeraars om de ziektekostenpremie mee te betalen en als zodanig indirect het besteedbare inkomen verhogen zonder dat daarvoor meer geld nodig is. Terwijl ik steun zocht voor dit plan, verschijnt afgelopen zaterdag in de bijlage van deze krant een heel artikel over Lietears ideeën en praktijkvoorbeelden van dergelijk systemen. Toeval? Ik denk het niet. Mede gezien het feit dat ook het NRC in zijn bijlage een stuk publiceert van de hand van Russel Shorto met de kop: ‘Nederlands sociale stelsel wordt voorbeeld voor Amerika’. Een aantal zeer grote Amerikaanse verzekeraars hebben zich bereidt verklaart de problemen in de zorg samen met Obama te bekijken om te zien of het Europese model met sociale verzekeringen haalbaar is. Wat mij hieraan zo boeit is dat Nederlandse politici zich jarenlang gedienstig (bijna verontschuldigd) hebben opgesteld naar het grote Amerika en nu hebben wij plotseling iets in de winkel dat aan de overkant van de oceaan begerenswaardig wordt bekeken! Geert Mak zegt in hetzelfde artikel: ‘Jullie moeten de goede dingen eruit halen, en van onze vergissing leren’. In mijn ogen is een van de vergissingen, dat wij het legioen van werkwilligen voor kleine banen en diensten niet mobiliseren en waarderen. In de Amerikaanse economie is het veel beter gelukt zo veel mogelijk mensen te laten participeren op de arbeidsmarkt in allerlei dienstverlenende functies. Hier hebben wij arbeid veel te duur gemaakt, door het heffen van premies waarmee we mensen vervolgens met een uitkering op de bank zetten. De crisis zorgt er nu voor dat we eindelijk beide zijde van de medaille kunnen zien. Een te sterke focus op de individualiteit creëert een hebzuchtige en uitsluitend nog consumerende egocentrische mens. Te veel collectiviteit, maakt mensen echter passief en klagerig ontevreden. In beide situaties worden mensen van het verdiende of aangereikte geld niet echt gelukkig, dat zit hem uiteindelijk veel meer in de maatschappelijk waardering. Dat kun je oplossen met een lintje van de koningin, maar een meer innovatie oplossing zou zijn dit te waarderen met een mooi saldo van maatschappelijk gewaardeerde besteedbare punten. CareMiles zorgen voor elkaar!
View more presentations from Regeltante. Bij deze link lees je een interessant interview van Bernard Lietear die mij heeft geïnspireerd tot het ontwikkelen van mijn eigen CareMiles systeem: http://www.lietaer.com/images/MO.pdf Over het Japanse zorgpunten systeem zegt hij: ” De Japanse fureai kippu –zorgzame relatiebiljetten– helpen de financiële gevolgen van de vergrijzing op te vangen. Buren kunnen Japanse ouderen bijstaan in hun dagelijkse problemen en zo fureai kippu winnen, die uitgedrukt worden in aantal uren. Die kunnen ze sparen tot ze ze zelf nodig hebben of doorsturen naar hun ouders of verwanten elders in Japan die dezelfde noden hebben. Dit soort munt bevordert de samenhang tussen de mensen. Hier kun je het rapport lezen dat Bernard over de Japanse aanpak schreef: |
Geef een reactie