Al jaren plannen wij onze vakanties redelijk ad hoc. Helemaal op het laatste moment kon tot 2 jaar geleden nog wel wat problemen opleveren, maar vandaag de dag toch echt niet meer! Ver van te voren alles al gepland hebben vinden wij nu eenmaal heel saai en burgerlijk.
| Ook al leidt deze houding soms tot ongemakken wanneer alles wat er op de plaatjes zo mooi uitziet steevast is volgeboekt. Al die saaie mensen die in januari hun vakantie al hebben uitgezocht en betaald waren ons blijkbaar weer eens voor!
Ik heb het van mijn ouders denk ik. Dat laissez faire en tegendraadse. Alhoewel geld tekort en een slecht voorjaar voor ons nu meestal de reden is, om pas op het laatste moment een vakantie te boeken, was het in de tijd van mijn ouders de herinnering aan vroeger die hen het idee gaf dat alles kon. Als je maar wat geld had en een auto dan smeerde je hem van tijd tot tijd. Je kwam altijd wel ergens terecht. Bon voyage!
Later met het gezin gingen wij (en mijn vader was maar gewoon ambtenaar) vijf weken aan het strand kamperen. Vijf weken met drie kinderen! Eerst met een Alpen Kruezer, daarna met een kleine caravan, een grotere caravan en uiteindelijk een nog grotere caravan met wc! De welvaart droop van ons gezin af. Zeker toen we ook nog gingen skiën met kerst. Met mijn vader kochten we bij C&A een skipak ik een rood pak en mijn zus een blauwe. Wat mijn broer kreeg kan ik me niet herinneren, maar hij kreeg natuurlijk ook een skipak en wanten en skiondergoed. Waren mijn ouders rijk? Verre van, maar ze konden wel heel veel met dat eenvoudige salaris dat mijn vader Mijn ouders hebben uiteindelijk hun budget overspeeld. Vlak voor de instorting van de huizenmarkt in de jaren 80 kochten zij uit het faillissement van mijn oom het huis van mijn opa en oma, die anders in het faillissement werden meegesleurd. Dat de schoonzoon te hulp moest schieten verscheurde vervolgens de familie. Opa en oma besloten ‘uit dankbaarheid’ alsnog naar een bejaardentehuis te verhuizen en het huis werd weer te koop gezet, maar nu was de crisis al in volle gang. Het huis was onverkoopbaar. Elke maand teerde ons gezin verder in. Uiteindelijk leidde dat bijna tot het persoonlijke faillissement van ons gezin, maar dankzij een goede relatie met de bankmanager van het ABN kantoor in Assen, werd mijn vader gespaard en aten wij alleen nog gehaktballen. Ik heb er een faillissementsfobie aan over gehouden. Ik waak en spaar. Wil geen schulden, maar wel even weg om te ontspannen en dat gaat bijna niet meer. Vandaar mijn twijfel wel of niet op vakantie gaan elke jaar weer. Het leven is zo duur geworden dat er nog maar 1 manier is om goedkoop weg te gaan… en dat is zonder de kinderen! Kan het budget meteen door de helft, kijk dat scheelt! En als bonus kun je buiten het seizoen.
Mijn meiden hebben dit jaar zelf van alles gepland en zijn een weekje hier en een weekje zeilen en dan nog een weekje weg. De oudste die net 18 is geworden hebben we bovendien rijlessen gegeven als een laatste bekroning op haar opvoeding. Die is de hele zomer daarmee (en haar vriendje) wel zoet! Ik tel mijn centen en zoals het er nu naar uit ziet, kunnen wij, hardwerkende, tweeverdienende paps en mams nog net een weekje samen weg in september. En wie weet misschien wordt het wel Mallorca!
|
binnen bracht. Veel meer dan wij met een dubbel inkomen en een grote nog niet afbetaalde hypotheek. Kan ik 5 weken op vakantie? Never! Wij zijn beiden ondernemers en 5 weken weg betekent ook dat onzer beider zaken op hun gat liggen. Dat is dan niet alleen inkomen missen maar ook meteen een vermogen uitgeven. Want ja, dan heb je het verdient en als je eenmaal met je voeten in dat warme zand zit en de eerst rosé achter over hebt gekukeld, dan smaakt dat naar meer toch? Laat zitten dan ge-emmer over geld, we leven maar 1 keer! Hupsake!
Geef een reactie