Minister Van der Hoeven heeft in het vorige kabinet de basisscholen 50 miljoen euro beschikbaar gesteld om de motie Van Aartsen/Bos – de verplichting voor scholen aansluiting te regelen met opvang zodat kinderen tussen 7.30 en 18.30 uur opvang kunnen krijgen- uit te voeren. Alle scholen hebben vanaf januari 2007 daarvoor geld ontvangen.
Een vast bedrag per leerling. De scholen zijn wettelijk verplicht aansluiting te regelen met de buitenschoolse opvang, als ouders daarom vragen, zodat kinderen tussen 7.30 en 18.30 uur opvang kunnen krijgen. Met dit geld kan op iedere basisschool een onderwijsondersteunend medewerker een jaar lang ongeveer vijf uur per week coördinerende werkzaamheden uitvoeren voor het organiseren van de buitenschoolse opvang (BSO). Nu de scholen weer allemaal van start zijn, worden de contouren van de motie in de praktijk zichtbaar. Het resultaat: het merendeel van de basisscholen heeft voor het zogenaamde 'makelaarsmodel' gekozen. Wat feitelijk inhoudt dat de school regelt dat de ouders elders terecht kunnen met hun kind. Formeel heeft de school daarmee aan zijn verplichting de aansluiting tussen school en opvang te organiseren, voldaan. In de praktijk komt uw kind gewoon op dezelfde wachtlijst, waar u het zelf ook al op had geplaatst. U had het idee dat u uw kind naar school kon brengen om het daar na het werk weer op te halen? U vindt dat het makelaarsmodel niet strookt met uw verwachtingen? Een oplossing van likmevestje, zegt u? Kom, niet zo negatief! Als u de stippellijn volgt, die de onderwijsondersteunend medewerker sinds januari vanaf het schoolplein naar de BSO heeft geschilderd, dan is er heel wat veranderd. U wilt voorschoolse opvang? BSO? Volgt u gewoon de stippellijn! U komt weer terug bij af, u gaat niet langs start en u ontvangt geen 50 miljoen euro! Brancheorganisatie MOgroep Kinderopvang meldde bij aanvang van het schooljaar dat de vraag naar buitenschoolse opvang explosief is gestegen. Om aan de groeiende vraag te voldoen zijn minstens achtduizend werknemers en elfhonderd nieuwe locaties nodig in de buitenschoolse opvang. Slechts een gering aantal scholen komt op het lumineuze idee een schoollokaal open te stellen. Het is natuurlijk wel heel bizar om al die lege lokalen na 15.00 uur te gebruiken voor opvang. De uitvoering van de motie Van Aartsen/Bos is een schande. De wijze waarop onze politici en schoolbesturen samenwerken in het ridiculiseren van de noden van werkende ouders is ronduit beledigend. Ook de term makelaar is in dit verband een totaal misplaatste kwalificatie. Een makelaar zoekt voor zijn klant. Scholen maken zich makkelijk van het opvangprobleem af door een stapel folders ergens neer te leggen of een website te bouwen met de adressen van organisaties die wij allemaal al kennen. Ligt het nu aan mij of voelt u zich ook als een kind behandeld? IJslandse vrouwen legden in 2005 het werk neer nadat 86% van hun werkdag voorbij was, omdat ze ten opzichte van mannen slechts 86% van hun loon ontvingen. De economie in IJsland kwam die dag abrupt tot stilstand. Een tweede stakingsdag was niet nodig; de dames hadden hun punt gemaakt en de lonen zijn uiteindelijk aangepast. Als wij nu eens als werkende ouders onze kinderen niet naar school of crèche zouden brengen, maar gewoon met zijn allen, kinderen en ouders samen, een dagje zouden gaan spijbelen? Uit protest. Voor al die jaren haasten en vliegen en altijd maar weer het elastiek van de samenleving te moeten zijn. Ouders en kinderen solidair met elkaar, een dag vliegtuigjes vouwen van alle BSO-folders en die het Binnenhof opgooien. Het gezin, de hoeksteen van de samenleving, dat zich voor een dag eens niet de file in laat jagen en uit elkaar laat drijven! Wie niet horen wil, moet maar eens voelen. Wanneer spreken we af? Deze column is eerder verschenen in het eerst nummer van het nieuwe tijdschrift LOF. |
Geef een reactie