‘Ik merk dat ik ouder word. Ik begrijp bijvoorbeeld al veel meer van liefde en van de gedachten van een huisvrouw.’ zo schreef ik als 10-jarige in mijn dagboek. Dat is knap, als ik het zeggen mag. Dat zijn namelijk net de dingen die ik nu helemaal niet meer begrijp. Ondanks aantoonbare volwassenheid.
Waarom worden de meeste vrouwen bijvoorbeeld nu net niet verliefd op die alleraardigste buurjongen die een geweldige vader voor de kinderen zou zijn? Waarom vallen bepaalde mensen eerst op elkaar, doen ze heel veel moeite elkaar te versieren en gaan ze vervolgens scheiden als er kinderen zijn? Had dat daarvoor dan niet gekund? Waarom beginnen ze met een volgende weer helemaal opnieuw terwijl hij helemaal niet leuker, knapper of grappiger is dan nummer 1?
En de gedachten van een huisvrouw, mijn hemel, hoe zouden die zijn? Jammer dat ik dat er 34 jaar geleden niet bij had geschreven. Zouden die anders zijn dan die van andere mensen? Zouden ze ‘s middags tegen zichzelf zeggen: Kom die piepers doen we er alvast even in, dan hebben we dat gehad, en dan neem ik even dat raam mee, of is dat iets van decennia geleden? Zouden ze echt zoals boze tongen in allerlei schimmige blaadjes beweren, het aanleggen met deze of gene op het schoolplein, om de woensdagochtend gezegend door te komen? Of zouden ze juist de tijd hebben om een filosofisch gedachtegoed te ontwikkelen wat ik na jaren afstompende loonslavernij al niet meer kan volgen? Zouden ze heel lief de hele dag aan de kinderen denken en als die op school zijn hun puzzel afmaken en hun werkstuk schrijven met een kinderenvoorkinderen-cd aan? Vast niet. Ik vermoed dat huisvrouwen (tegenwoordig ook wel aangeduid als niet-werkende moeders) intussen ook gemoderniseerd zijn.
Dat klopt, zo ontdek ik als ik de laatste Opzij lees. Zij interviewden de zogenoemde munttheemoeders; vrouwen van wie ik het bestaan niet kende. Al zie ik wel eens van die glazen water met takken er in op terrasjes. Daar kun je ze dus vinden. Zij werken absoluut niet en hebben de zorg voor de kinderen uitbesteed, zodat zij al hun energie kunnen richten op sporten en vriendinnen. Of een verdwaalde hobby.
Het is duidelijk: dit type huisvrouwen heeft vooral goed nagedacht. Ze hebben niet alleen het ideale leven ontworpen maar hun ideeën ook nog ten uitvoering gebracht, met als ingrediënten de rijke man (wie wil hem niet), de tennisclub, de au pair en ook nog andere vrouwen om al dit moois mee te vieren (het zal toch niet bij muntthee blijven). They have it all om met de Engelsen te spreken. Misschien is het voor mij nog niet te laat. Misschien was ik toen, in mijn lief dagboek, al een munttheemoeder avant la lettre. Alleen vergeten het uit te werken.
