Door:

Marjolein Hins van Q-search

Nieuws / 1 maart 2007 /

Marjolein Hins woont en werkt in een ‘Ieniemienie’ boerderij in Leerdam. Ze volgde haar droom en startte een eigen netwerkbedrijf (Q-Search) vanuit huis. Als ze om zich heenkijkt ziet ze alleen weilanden, maar ze is veel op stap om nieuwe relaties aan te boren. The best of both worlds.

Ze is single en heeft geen kinderen. Ze heeft bewust een draai gemaakt in haar carrière, ditmaal niet vanwege kinderen, maar omdat zij vastliep in de masculiene wereld.


Kun je in een paar zinnen weergeven wat Q-Search precies inhoudt?
Ik ben directeur van een nieuwe-tijd-bedrijf, een netwerkorganisatie. De mensen met wie wij werken zijn zelfstandig ondernemers. Wij faciliteren de verbinding. Naarmate de deelnemende bedrijven meer zelf doen hoeven ze mij minder aan Q-Search te betalen. We hebben allemaal klanten en omdat we die zo goed mogelijk willen helpen betrekken we elkaar erbij. Ik noem het ‘sociaal ondernemen’. Je wordt in deze structuur ‘gedwongen’ om verbindingen met anderen aan te gaan, daardoor gaat het iedereen uiteindelijk beter.


Hecht je eraan dat je carrière zichtbaar is?
Nee, niet voor mezelf, maar ik hecht er wel aan om iets te veranderen in dit land. Vanuit die drive zoek ik wel een spotlight, maar niet in die zin dat alle aandacht naar mij uit moet gaan. Ik ben niet echt een carrièredier, maar ik heb wel een boodschap.


Hoe denk jij over economische zelfstandigheid van vrouwen?
Ik vind het heel belangrijk dat vrouwen onafhankelijk zijn, omdat je zo gelijkwaardig blijft in een relatie. Toen ik jong was en bij mijn vriend werkte gaf hij mij af en toe eens geld om kleren te kopen, maar hij bepaalde dan wanneer. Ik dacht dat dat blijkbaar altijd zo ging. Wist ik veel…


Het lijkt wel een Dr. Phil onderwerp. Ben je ook zo opgevoed?
Ik was toen 18. Mijn moeder was wel een bikkel, ze heeft wel een aantal keren iets tegen me gezegd. Ik zei dan “mam, het is mijn leven” en dat respecteerde ze.


En wanneer kwam bij jou de omslag?
Toen mijn vriend zei dat ik helemaal geen cursussen hoefde te volgen, omdat ik toch bin-nen vier jaar achter de kinderwagen zou lopen. Dat zette me wel aan het denken. Ik hoef-de toch niet dom te blijven? Ik wilde wel gewoon mijn dingen doen. Me aan een gezin aanpassen vond ik prima, maar ik vond mezelf slim genoeg om er iets bij te kunnen doen.

 

Je woordenkeuze is opmerkelijk. Je zei dat je dacht “dat je niet dom hoefde te blijven..” Dat duidt niet echt op een stevig zelfbeeld..
Ik denk niet dat hij mij dom vond, maar hij vond het wel fijn dat ik zo meegaand was. Nee, mijn zelfbeeld was een drama. Ik dacht: “Ik heb nu een vriendje, daar moet ik blij mee zijn. Misschien krijg ik er wel nooit meer één.” Dat heeft me wel gemaakt tot wie ik nu ben. We creëren ons leven zelf om te komen tot de persoon tot wie we zijn.

 

www.qsearch.nl

 
 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *