Waar zijn de protesten van de mensen die hun pensioen zien verdampen? De mensen die bedreigt worden met ontslag of al ontslagen zijn? De (laag) opgeleide jongeren die hun kans op een baan zien verdwijnen? De toegewijde ondernemers die hun (levens) werk en omzet zien verdampen? De verpleegsters en verzorgsters die moeten aanvoelen dat de miljarden staat steun ten kostte gaat van hun budget.
|
Misschien is in deze tijd van kredietcrises wel het meest opvallende dat wat je niet direct ziet of hoort. Onbehagen en frustratie, vindt vroeg of laat zijn uitweg. Langs gewenste of ongewenste weg. Laten we ons nu allemaal met een kluitje in het riet sturen? Of heeft Nederland al lang geaccepteerd dat leiders er niet zijn op het moment dat ze er moeten staan. Dat ze je verwijzen naar het volgende loket en verbaasd kijken als je boos wordt. Dat ze zeggen “we kunnen er ook niks aan doen, we hebben het niet geweten.” We hebben niet geweten dat we onze slimheid inzetten om mensen te misleiden in plaats van goed te informeren. We hebben niet geweten dat we ook gewone mensen aanstaken met onze snel-geld-koorts. We hebben het niet geweten, dat we onze bedrijfsrisico’s doorgaven aan mensen die deze niet konden dragen. We hebben niet geweten dat we zelf snel geld maakten en problemen doorgaven aan volgende generaties en/of landen die van ons afhankelijk zijn. We hebben niet geweten dat onze miljarden bonussen ten diepste kwamen van de; moeder die voor de studie van haar kinderen spaart, de jongen met de krantenwijk, de man die spaart om zijn familie over te laten komen, het jonge stel dat trots is op hun eerste huis. Heeft u de afgelopen tijd ergens het woord “sorry” gehoord? Of een zin als, ik vind het heel erg dat we samen moeten boeten voor onze onoplettendheid? Het spijt ons dat de financiële wereld een dergelijk macht is geworden waar wij geen grip meer op hebben? We hebben dingen gedaan die we niet hebben geweten, maar als we beter ons best hadden gedaan en stil hadden gestaan bij de consequenties van onze keuzes wel hadden kunnen weten? Het spijt ons dat we zijn vergeten dat we zaken deden met uw spaargeld? We dachten dat het geld van ons zelf was, wat u ons in vertrouwen had geleend. We hadden u eerder eerlijk moeten vertellen dat de beloofde rendementen volslagen idioot waren en alleen met halsbrekende toeren gehaald konden worden. We hadden u moeten vertellen dat we ons schrik lieten aanjagen door onze directeuren en aandeelhouders en daardoor niet meer de rust namen om normaal en verstandig na te denken. Want weet u, wij hebben ook een hypotheek die betaald moet worden… Ik heb een voorstel; laat bij alle reorganisaties en ontslagrondes de mensen zitten die zonder kapsones hun werk goed doen. Die zorgen dat de boel bij elkaar blijft en ’s morgens voor de afdeling de koffie klaar staat. De toegewijden die toegewijd zijn omdat het zo hoort. Ontsla hen deze keer niet vanwege “gebrekkige sociale vaardigheden, gebrek aan ambitie, gebrek aan profilering”. Kijk en luister deze keer naar wat je ogenschijnlijk niet ziet of hoort. Oké, gewetensvolle, stille, harde werkers en leiders, zijn niet sexy, daar kun je niet mee scoren, maar wel op bouwen. Zij zijn het cement tussen de stenen, de mensen die het bedrijf dragen. En misschien zijn ze in stilte een voorbeeld hoe leven en werken oorspronkelijk is bedoeld, samen werken, samen dragen, samen bouwen. Nederland verzorgingstaat. Wij zorgen voor u. We lappen de miljarden bij. En u kunt rustig slapen. Heilwine Bakker
Directeur Balans & Impuls |
