De grootste aanpassing voor ouders wanneer er een kleintje bijkomt, is misschien wel je slaapritme. Was 7 uur heel gewoon, nu moet je het met 5-6 uur stellen. Inclusief onderbrekingen! Hoe je dat volhoudt en na de nachtvoedingen weer in een rustiger ritme komt, is vaak onderwerp van gesprek in de workshops en nu ook in Paula`s column; Over slapen!
Oké die houding dus: en die is heel saai! Want ga eens bij jezelf na wat voor een feest je er van maakt ‘s nachts. En dan niet hoeveel feest voor jezelf maar feest voor je kind. Want hoeveel aandacht geef je het eigenlijk? Haal je je kleintje uit bed? Zing je liedjes? Loop je rondjes? Of haal je water voor je peuter of een lekkere fles en probeer je er achter te komen waar de droom over ging. Vraag niet: “Ben je ziek? Heb je gedroomd? Wil je wat drinken? Was je bang? Ga je weer naar je eigen bed?” Tien tegen een dat de volgende keer je kind vrolijk dit riedeltje op zegt en je claimt om alles te doen wat je de vorige nacht voor ze hebt gedaan.
Veel effect heeft het als je inzet op het volgende: bij de eerste kreet of schattige voetjes op de overloop moet je een mantra bij jezelf oproepen die als volgt klinkt: “geruststellend, maar o zo saai, geruststellen maar o zo saai”. En zo handel je ook. Weinig woorden, je baby’tje krijgt een liefdevolle hand van jou even op haar buikje en een paar geruststellende woordjes, doe geen licht aan, zing niets en haal geen flesje als het geen etenstijd is. Komt je peuter aan getrippeld met een mooi verhaal en wil bij jou in bed? (Als je dat niet wilt dan moet je actie ondernemen). Ook hier, weinig woorden, een beetje uhum en “je bent lief schat nu leg ik je weer in bed.” Roept je kleuter in paniek? Neem zijn paniek serieus en blijf er even bij, stel gerust met weinig woorden maar ga niet uitpluizen wat er precies was. Eigenlijk willen je kindjes alleen maar weten of je er nog bent en of alles nog in orde is. En die boodschap geef je ze dus, met je houding en je aanwezigheid, maar verder valt er niets bij je te halen. Alle acties moet je misschien wel een aantal keren per nacht herhalen. En misschien de volgende nacht ook. Uiteindelijk weet je kind dat je er bent en dat het goed is en dat je ‘s nachts maar één ding doet en dat is slapen. Als je een partner hebt moet je samen een afspraak maken en het samen eens zijn over de gekozen strategie. Je hebt elkaar nodig als je kleintje keer op keer blijft brullen en al je andere bloedjes ook wakker worden. En toch…houd vol. En ineens, slaap je zomaar weer eens een uur of 7!
Voor meer vragen over slapen en vooral niet slapen kun je altijd mailen met p.ingelse@regeltante.nl. Kijk ook naar het workshopprogramma van 2008.
