Afgelopen maandag heb ik mij in mijn column voor het FD nog maar weer eens opgewonden over de slechte arbeidsmarkt voor ZP ers en het MKB. Terwijl zij de grootste rekening betalen van deze crisis! Laat de banken dus maar even jammeren…
Nu ook mijn man ondernemer is geworden, kunnen wij de bank niet meer met een simpele loonstrook overtuigen om met ons een mooie hypotheek af te sluiten.
Dat geldt niet alleen voor mij, maar ook voor het groeiende aantal – werkloze – zzp’ers en andere op de rand van het faillissement verkerende mkb-bedrijven. Sinds 2008 gaan maandelijks tot twee keer zoveel bedrijven op de fles als daarvoor, waaronder een groot aantal gestruikelde eenpitters. Afgelopen meimaand – vakantiegeldmaand – was weer een toppertje met 878 faillissementen versus 681 in de maand ervoor (cijfers van kredietmanagementbureau Graydon).
Werkende middenklasse wordt getroffen
Niet verwonderlijk dat het aantal wanbetalers ook schrikbarende vormen aanneemt. In 2010 kon € 15 mrd niet worden geïnd en het eerste kwartaal van 2011 verliep zo bedroevend dat zelfs veel incassobedrijven failliet gaan. Wat bij de bedrijven begint, druppelt uiteindelijk door naar de burgers. Ik kan mij niet aan de mening onttrekken dat de financiële tegenslagen en problemen vooral de werkende middenklasse treffen, de mensen die eigenlijk het geld moeten verdienen, maar nu uitgekleed lijken te worden.
In mijn woonplaats was deze week een netwerkbijeenkomst van het ‘Soest Netwerkt’ op LinkedIn dat al meer dan 700 leden telt en als doel heeft met elkaar meer lokaal zaken te doen. Dat lokale is een mooie dekmantel, want in werkelijkheid wil iedereen gewoon heel graag zakendoen, maakt niet uit met wie. Voorafgaand aan het evenement stuurden velen een kennismakingsmail rond. Daaruit kwam vooral een beeld naar voren van voornamelijk 40-plussers die als zzp’ers het merk ‘ik’ aan de man proberen te brengen. Uiteraard trof ik geen spoor van pessimisme. Vol goede moed werd melding gemaakt van het eigen kunnen.
Eigen pensioenvoorzieningen aangelegd
Na het lezen van veel van deze e-mails bekroop mij echter het nare gevoel dat geen mens uit deze bijeenkomst iets meer zou kunnen halen dan een hoop contacten. Waarom? Omdat het werk er niet is. Correctie, niet op het niveau dat we gewend waren, want aardbeienplukkers zijn op dit moment veel gevraagd.
Het type Soester zzp-generatie hoor je echter niet. Die mensen zijn al vanaf het vroege begin van hun arbeidsloopbaan geconfronteerd met tegenslagen. Zij hebben geleerd dat niemand naar ze omkijkt en hebben hun eigen pensioenvoorzieningen aangelegd in de vorm van spaarrekeningen. Tenminste, als ze verstandig waren en het geld niet in aandelen hebben weggezet.
Niet van dat laffe gedoe alsjeblieft!
Deze spaartegoeden worden nu aangesproken. ‘Ik teer in op mijn vermogen’ is een nette manier om te zeggen dat je al maanden niet meer facturabel bent geweest.
Een vette jaarrekening met mooie winstcijfers behoort op dit moment voor de meeste zzp’ers niet tot de mogelijkheden. Nu je huis verkopen betekent dan ook voor velen dat de bank geen nieuwe hypotheek verstrekt. Dat wordt dan huren. Dus moet die 2% overdrachtsbelasting zeker niet voor een jaar gelden.
Niet van dat laffe gedoe alsjeblieft! Zet definitief een streep door deze belasting en negeer het gejammer van de banken. Het enige wat we op dit moment namelijk nog hebben, de kurk van deze wankele economie, is het niet aflatende optimisme van de zzp’ers. Zij ontmoeten elkaar en spreken elkaar tot nu toe nog steeds moed in. Laten we dat alsjeblieft niet de nek om draaien.
