Ben je moe? Wil je naar bed?

Sommige verzuchten dan ook dat het ‘opvoeden’ nu echt begonnen is en ze denken weemoedig terug aan de tijd dat er een klein schattig koerend baby’tje in de box lag.

Tijdens deze avonden schetsen we eerst het beeld van de ontwikkeling die de peuter doorloopt en leggen uit waar bijvoorbeeld drift, boosheid en de verzotheid op woorden als ‘ik, mij en nee vandaan komen. Ook de peuter als ontdekker van haar nieuwe wereld, die zich met haar nietsontziende, maaiende armen en reagerende zintuigen een weg baant door speelgoed en andere kinderen om haar’doel te bereiken is herkenbaar. Zij is immers het middelpunt van de wereld, zij zet die in beweging. Of zoals Fraiberg het zo mooi zegt: ‘de tovenaar is op het toppunt van zijn macht en beheerst zijn universum’. Ondanks al haar onderzoeksdrang en impulsiviteit heeft de peuter juist heel veel behoefte aan grenzen en leiding, dat maakt het universum beetje bij beetje overzichtelijker en kan zij vanuit dat veilige gevoel rustig verder gaan met beheersen en exploreren. En dat is belangrijk voor een goede ontwikkeling met gezond zelfvertrouwen.

Na dit gedeelte komen tijdens de workshops altijd mooie verhalen los: Kleine Thomas die dat andere onbeduidende wezentje van de loopfiets duwt om zelf er op te gaan zitten. En Sarah die NEEEE brult als je vraagt: wil je eten? En Boris die in al zijn onstuimige apenliefde je ineens in je schouder bijt terwijl je hem na een dag op de crèche in je armen sluit. En niet te vergeten: de supermarktscène.

Inzicht en begrip is één ding maar het omgaan met de situatie een tweede. In de workshop wordt aan de hand van de verhalen en lastige situaties de lijn uitgestippeld die veel effect kan hebben en daarbij heeft iedereen behoefte aan tips en praktische oplossingen.
Een kleine maar effectieve tip: Stel minder vragen aan je kind als je eigenlijk wil dat zij of hij iets móet. En stel haar daarbij niet voor teveel keuzes. Wees begrenzend in je woorden en zeg niet: ‘Wil je een banaan, een mandarijn of een peer?’, ‘Zal ik je naar bed brengen?’ ‘Doe je voorzichtig? Zullen we eerst naar de bakker of de slager?’ Bewaar de vragen voor andere momenten als het echt iets toevoegt of kan betekenen voor je kind. Want vragen stellen als je eigenlijk wilt dat je kind iets gaat doen in een tijd dat ‘nee’ zeggen zo lekker voelt heeft geen enkele zin. ‘Kijk, je krijgt een banaan, lekker!’ En ‘’Kom ik breng je naar bed’ is veel nuttiger. Je geeft daar impliciet mee aan dat jij bepaalt hoe de zaken gaan en dat is voor een peuter een prettig gevoel. Zij kan dan gerust verder gaan met het verder beheersen en exploreren van haar universum op haar eigen wijze. En dat is zo’n mooi gezicht!