Het wordt weer voorjaar. Dat merk ik niet zozeer aan de geboorte van de lammetjes, want die worden rond de kerst en in januari al geboren, maar aan de uit hun schuilplaats gekropen kikkers, (naakt-)slakken, vlinders, lieveheersbeestjes en de pijlsnel rondvliegende vleermuisjes vanuit mijn raam.
Diertjes buiten zijn leuk om te zien, maar ik heb ze liever niet binnen. Nu weet ik dat ons matras vergeven is van allerlei piepkleine beestjes. Hun dagelijks voedsel wordt op smaak gebracht door de kruidige aroma van mijn zweet op een bedje van schilfertjes van mijn huid. Een ware delicatesse!
Afgezien daarvan hebben we ook nog last van andere beestjes. Spinnen bijvoorbeeld. Zelfs zevenhoog hangen ze nog vrolijk in hun web te wiebelen in de wind. Jonge spinnetjes proberen enthousiast hun eerste web in ons raamkozijn te maken, zodra ze ontdekken dat ons raam openstaat. Heel kunstig, maar ik wil ze niet binnen. Vliegen vertonen ook al geen enkele hoogtevrees en cirkelen vrolijk met elkaar tegen ons plafond.
Ook hebben we in ons hele appartement last van voor de mens onschuldige zilvervisjes. In elke kamer hebben we ze al gevonden. Tja, een gevolg van nieuwbouw en in het eerste halfjaar een giga lekkage in het hele woongedeelte onder onze zogeheten ‘zwevende vloer’. Kort na onze verhuizing hadden we bijna tijdelijk ergens anders onderdak moeten zoeken. Het leek wel of ons hele appartement een meter onder water had gestaan. Gelukkig verdampte al het water heel langzaam via onze muren. Nu ventileren we ons al jaren suf, maar van die zilvervisjes komen we, vrees ik, nooit meer af. Als de zilvervisjes in het ligbad of gootsteen terecht zijn gekomen, is het de volgende ochtend natuurlijk een makkie om ze even snel door te spoelen. Laatst zat er een tegen de muur. Mijn man verwijderde het exemplaar met een stukje keukenpapier. Blijkt dat ze helemaal tot stof vergaan, zodra je ze probeert te pakken. Ik weet dat als je een mug tegen een stevige achtergrond of in de lucht tussen je handen doodslaat de rode bloedplek zeer waarschijnlijk van jezelf afkomstig is, maar dit vond ik toch heel bizar. Dan zie ik soms ook nog piepkleine bruinkleurige beestjes tegen de muur of op de wastafels rondkruipen, maar die zijn zo klein dat ik niet eens de moeite neem om ze te verwijderen. Ze gaan hun gang maar….
Voor die beestjes moet het bij ons binnen wel een soort ‘Jurassic Park’ zijn. Al die grote monsters die luidruchtig door de verschillende ruimten rondstampen. Ik kan me dus wel voorstellen dat die zilvervisjes alleen ’s nachts tevoorschijn komen. Ik denk dat ik ’s nachts voortaan kleine beestjes ga tellen in plaats van schaapjes.
Net als de tien voorgaande warmere jaargetijden hoop ik maar dat er geen vlooien, door middel van joyriding op de rug van onze hond, ons appartement binnen hoppen. Ik heb beslist geen tijd voor een vlooientheater!
Tip van Regeltante:
Wil je weten hoe je op een milieu vriendelijke manier van zilvervisjes afkomt? Of weet niet wat een zilvervisje is en ben je nieuwsgierig geworden??? Klik hier!
