Vol verwachting kijk ik uit naar het nieuwe jaar. 2010, het jaar waarin ik opnieuw mama zal gaan worden. Met gemengde gevoelens moet ik heel eerlijk bekennen. Want hoe zal ik het de tweede keer ervaren? Na de geboorte van Mink heb ik geworsteld met mijn nieuwe rol als mama. Is het een tweede keer anders?
Ik ben natuurlijk wel realistischer. Die nachtelijke voedingen en de vermoeidheid zijn mij bekend. Maar het gaat er natuurlijk niet door weg. Gelukkig(!) heb ik ook genoeg romantische gevoelens naar de babytijd. Of is dit het resultaat van de hormonen die door mijn lijf gieren? Beiden gevoelens horen erbij. Ze zijn het resultaat van mijn eerste ervaring als mama. Die eerste ervaring heeft mijn leven volkomen veranderd. Voor mij is mama worden allesomvattend. Het heeft zich niet alleen beperkt tot de relatie met Mink, maar heeft mijn leven veranderd op alle mogelijke gebieden. Mijn vriend, ouders, familie en werk. Eigenlijk de hele wereld om mij heen. Alles is daarna in een ander daglicht komen te staan. Ik werd overspoeld door emoties toen ik net mama werd en wist niet wat ik met al die gevoelens aan moest. De geboorte van Mink intensiveerde mijn gevoelens waardoor ook oude emoties de vrije hand kregen. Hetzelfde kan volgens mij ook gebeuren bij andere indrukwekkende gebeurtenissen in je leven. Ze doen je trillen op je grondvesten, waardoor je (levens)houding voorgoed kan veranderen. Eigenlijk hadden we deze zwangerschap nog niet verwacht. De timing lijkt ook niet helemaal optimaal. Ik ben pas begonnen als ondernemer, MamaZen aan het opbouwen en meer vorm aan het geven. Hoe ga ik dat straks doen als jonge ondernemer met een baby erbij? Maar met dit soort praktische zaken houdt een baby in wording uiteraard geen rekening… Ik vertrouw er maar op dat datgene gebeurt zo heeft moeten zijn en dat je ontvangt wat je aan kunt. Zodat je kunt leren en ontwikkelen van wat het leven je brengt. Misschien brengt de aankomende baby wel opnieuw een verdieping in mijn leven. Zij (ik heb een klein voorgevoel..) zal niet zomaar bij ons zijn gekomen. Ik ben daarom benieuwd wat ze ons komt leren. Ze zal mij zeker een hoop inspiratie bieden voor MamaZen! Tot die tijd probeer ik mij niet te veel zorgen te maken over hoe het allemaal zal gaan in de toekomst. En geniet ik van de betrekkelijk rustige tijd die we nog hebben met z’n drietjes… Een ouder krijgt geen kind, maar een kind kiest zijn ouders Christine Pannebakker (Het Mama Masterplan) |
Geef een reactie